„_ ბებო, ყველი მინდა, ყველი! _ ითხოვდა ხუჭუჭულა.
_ მარხვაა, ბებო, მარხვა, _ გული უდნებოდა მკერდში ბებიას.
_ მარხვა რა არის?
_ ღმერთის დღეებია, ბებო გენაცვალოს.
_ ღმერთის დღეებში ყველისა და ერბოს ჭამა არ შეიძლება, ბებო?
_ არა, არ შეიძლება.
_ არც კვერცხის? _ ახლა კვერცხი მოუნდა ხუჭუჭულას.
_ არც კვერცხის, ბებო.
_ და არც რძის დალევა არ შეიძლება, ბებო?
_ არც რძისა.
_ ჩიჩია, ბებო?
_ არც ჩიჩია, ბებო გენაცვალოს! _ უფრო და უფრო უდნება პატარა ბიჭის საცოდაობით მოხუცს მკერდში ცხოვრებისაგან ისედაც დალეული გული.
_ როცა ჭამა შეიძლება, მაშინ ღმერთის დღეები არ არის, ბებო?
_ მაშინაც ღმერთის დღეებია, ოღონდ სამხიარულო დღეები.
_ ყველა დღე ღმერთის დღეა?
_ ხო, ბებო, ყველა დღე ღმერთის დღეა, დაილოცოს იმის სამართალი.
_ ჩვენც ღმერთმა გაგვაჩინა.
_ მაშ!
_ ხან ჭამეთ და ხან არ ჭამოთო? _ ისე კითხულობს ხუჭუჭულა, ეტყობა შია.
ბებიამ სკივრში გადანახული კაკალი ამოუღო და უბე გაუვსო.
სიხარულით ცას ეწია ხუჭუჭულა.
_ კაკალი სულმუდამ ჭამეთო ბებო? _ სიხარულჩამდგარი თვალები შეანათა ბებიას.
_ ჰო, გენაცვალოს ბებო, ჩემო ხუთკუნჭულა ბიჭო! _ ხმაშიც და გულშიც სითბო ჩაუდგა ბებოს.
კაკლით, ჩირით, თხილით და სხვადასხვა სასუსნავით გაასრულა ხუჭუჭულამ თავისი პირველი მარხულობა.“
_ მარხვაა, ბებო, მარხვა, _ გული უდნებოდა მკერდში ბებიას.
_ მარხვა რა არის?
_ ღმერთის დღეებია, ბებო გენაცვალოს.
_ ღმერთის დღეებში ყველისა და ერბოს ჭამა არ შეიძლება, ბებო?
_ არა, არ შეიძლება.
_ არც კვერცხის? _ ახლა კვერცხი მოუნდა ხუჭუჭულას.
_ არც კვერცხის, ბებო.
_ და არც რძის დალევა არ შეიძლება, ბებო?
_ არც რძისა.
_ ჩიჩია, ბებო?
_ არც ჩიჩია, ბებო გენაცვალოს! _ უფრო და უფრო უდნება პატარა ბიჭის საცოდაობით მოხუცს მკერდში ცხოვრებისაგან ისედაც დალეული გული.
_ როცა ჭამა შეიძლება, მაშინ ღმერთის დღეები არ არის, ბებო?
_ მაშინაც ღმერთის დღეებია, ოღონდ სამხიარულო დღეები.
_ ყველა დღე ღმერთის დღეა?
_ ხო, ბებო, ყველა დღე ღმერთის დღეა, დაილოცოს იმის სამართალი.
_ ჩვენც ღმერთმა გაგვაჩინა.
_ მაშ!
_ ხან ჭამეთ და ხან არ ჭამოთო? _ ისე კითხულობს ხუჭუჭულა, ეტყობა შია.
ბებიამ სკივრში გადანახული კაკალი ამოუღო და უბე გაუვსო.
სიხარულით ცას ეწია ხუჭუჭულა.
_ კაკალი სულმუდამ ჭამეთო ბებო? _ სიხარულჩამდგარი თვალები შეანათა ბებიას.
_ ჰო, გენაცვალოს ბებო, ჩემო ხუთკუნჭულა ბიჭო! _ ხმაშიც და გულშიც სითბო ჩაუდგა ბებოს.
კაკლით, ჩირით, თხილით და სხვადასხვა სასუსნავით გაასრულა ხუჭუჭულამ თავისი პირველი მარხულობა.“
No comments:
Post a Comment